Safari!!!
Hallo allemaal!!
Daar zijn we dan weer. Terug van safari en weer een hele gave ervaring rijker!
Op het moment zitten we in een super de poepieluxe hotel waar het internet 10x zo duur is als normaal, dus ik heb nog maar 11 minuten om dit verhaal te typen, dus sorry als het kort wordt!
Anouk zet er de foto's op (natuurlijk niet allemaal want we hebben er miljoenen) maar in ieder geval de highlights!
Want we hebben echt een SUPER gave safari gehad! Echt een toppie paar dagen. We hebben super veel dieren gezien, the big four (de neushoorn was helaas aan het verstoppen, maar de olifant, leeuw, luipaard en buffalo hebben we heel veel gezien!) En natuurlijk giraffen, en nijlpaarden en nog veeeeeel meer gave dieren. Ook van heel dichtbij, we hebben op 2 meter afstand van een hele groep wassende olifanten gestaan met de auto. De papa olifant werd zelfs heel verdedigend en we moesten hem snel peren!
En we voelden ons weer helemaal toerist. We sliepen echt SUPER luxe, met warme douchen en heerlijke dekbedden. All inclusive lopend buffetten 3 keer per dag. We hebben echt ons best moeten doen om ons niet heeel erg schuldig te voelen. De weg naar Amboseli was bijvoorbeeld kurkdroog, en we reden langs hele grote rivierbedden die helemaal opgedroogd waren, en toen we bij de lodge aankwamen, stond daar een waterfontein! Dat vonden we echt te debiel natuurlijk. En we moesten echt wennen dat mensen ons tassen voor ons wilden dragen enzo, we waren al die luxe niet meer gewend!
Maar we hebben echt een super vakantie gehad, we zijn weer helemaal bijgetankt!
En ons internet tijd is alweer op zie ik, dus ik zal het heel kort houden!
We hebben super veel zin om weer thuis te zijn, maar we gaan Afrika ook echt missen. Het is een prachtig land, en we hebben echt een super tijd gehad de afgelopen 5 weken. En de safari was echt het kersje op de taart! Nu nog 2 dagen uitrusten en dan terugvliegen! Wat is het voorbijgevlogen zeg!
Kijk ook allemaal bij Anouk voor de foto's. Hopelijk heeft ze er in deze korte tijd een paar opgekregen!
Tot over een paar dagen allemaal!
Hele dikke knuffel voor de laatste keer vanuit Kenia!
Groetjes Robyn en Anouk xxxx
Laatste dag APDK!
Hallo allemaal, daar zijn we weer!
Het is echt zover, gisteren was onze laaste dag bij APDK! Natuurlijk was het niet makkelijk om afscheid te nemen van alle kinderen en personeel waar we de afgelopen weken zoveel mee hebben gehad, maar het was wel echt een hele leuke en bijzondere dag! De foto's spreken volgens mij ook vanzelf. We hebben echt een super dag gehad!
Donderdag hebben we bij Kate voor deze gelegenheid voor 100 mensen cake gebakken, 7 taarten in totaal! We zijn echt heel trots dat ze alle 7 goed zijn geluk met de primitieve middelen die we tot ons beschikking hadden. We hadden bij de bakker nog 2 back up taarten besteld (want stiekem verwachtten we dat het niet helemaal zou lukken) maar het was echt heel goed gelukt. Ons eigen gebakken cake was veel lekkerder dan die van de bakker zelfs. En we hadden meer dan genoeg dus we hebben vandaag er nog van kunnen smullen met zijn allen!
Vrijdag zijn we dus maar met de chauffeur van APDK de cakes thuis gaan ophalen, want met de matatu gaan met 7 taarten leek ons niet verstandig. Hier kennen ze natuurlijk geen tupperware dus we hadden geimproviseerd met dozen en aliminiumfolie haha! Bij APDK hebben we de taarten versierd en na de lunch kregen alle kinderen een dikke plak cake. Dit vonden ze natuurlijk helemaal geweldig, en ze hebben eerst allemaal voor ons liedjes gezongen. Dit vonden we natuurlijk ook erg leuk.
Daarna zijn we met zijn allen naar buiten gegaan, en gelukkig zat het weer ons nu wel mee...volop zon! We hadden het speeltuin versierd met balonnen en vlaggen, dus het zag er allemaal erg gezellig uit. De kinderen kregen snoep, en we hebben wat spelletjes met een bal gespeeld. We hadden een gezamenlijk spel bedacht met muziek, maar de kinderen snapten dit niet helemaal, dus we hebben gewoon gespeeld met muziek op de achtergrond. Het was een heel gezellig middag.
De oudere jongens vonden het zo bijzonder dat ze voor de gelegenheid een fotograaf hadden ingehuurd. We hebben dus ook hele fotoshoots met de jongens moeten houden haha. Ze hadden voor ons brieven geschreven over hoeveel ze van ons hielden en hoeveel ze ons zouden missen. Deze hebben ze ook voorgedragen in een soort afscheidsspeech, erg lief allemaal.
Bij de meisjes hebben we nog wat van onze kleren uitgedeeld die niet mee terug naar Nederland hoeven, hier waren zij ook erg blij mee. Wat voor ons niet meer hip is vinden zij juist geweldig! Hebben ze dus weer wat leuks om aan te trekken in het weekend van de H+M en Primark haha!
Na het spelen hadden de kinderen zich verzameld in de eetzaal om avond te eten, en toen kregen we nog een speech van Leah en hebben de kinderen weer gezongen voor ons. We kregen ook certificaten om ons te bedanken voor ons inzet de afgelopen weken. Allemaal erg leuk natuurlijk!
En toen begon het afscheid nemen...dit was wel even zwaar. Alle kinderen wilden knuffelen, sommigen moesten zelfs huilen! Het is zo maf omdat je gewoon weet dat je ze nooit meer terug ziet. Wij gaan weer lekker Europees leven volgend week, en zij blijven de rest van hun leven hier in Kenia, met een handicap nota bene! Een beetje dubbel gevoel om afscheid te moeten nemen dus. We weten dat we een positieve bijdrage hebben geleverd de afgelopen maand, maar toch voelt het een beetje alsof we 'onze' kindjes in de steek laten.
Afscheid van de persooneel nemen was ook niet makkelijk. Met de meesten hebben we erg veel gelachen de afgelopen weken, en ze vonden het allemaal jammer dat we alweer zo snel weg moeten! Gelukkig maar dat we ze eerst allemaal blij hebben kunnen maken met ons lekkere cake ;)
Uiteindelijk waren we rond 6 uur pas weg, en verlieten we Port Reitz voor de allerlaatste keer. Heel maf dat we waarschijnlijk nooit meer terug komen, maar we gaan wel weg met een goed gevoel. We hebben een super tijd gehad bij APDK en een heel gaaf ervaring opgedaan. Een maand om nooit meer te vergeten!
Vandaag hebben we lekker rustig aan gedaan. Uitgeslapen tot half 9! Onze kleren voor de laatste keer met de hand gewassen (hopen we!) en we hebben nog op ons gemak wat boodschappen in de stad gehaald voor op safari.
Morgen gaan we naar de dierentuin en daarna uiteten met Peter, Nancy, Meshack en Joshua als afscheidscadeau. Dat wordt dus hopelijk een erg gezellig dagje! En dan morgenavond onze spulletjes pakken voor safari! Wat gaat het allemaal snel. Voordat we het weten zijn we weer thuis.
Maar eerst hopen we heel veel gave dieren te zien. We kunnen vrijdag hopelijk een paar stoere foto's weer op de blog zetten, want dan zijn we weer terug. We gaan naar Tsavo National Park en Ambocelli (voor degenen die dat wat zegt) en dat blijkt echt super mooi te zijn. We krijgen zelfs de Kilamanjaro te zien als het helder weer is! Veel dingen om naar uit te kijken dus.
Kijk ook allemaal weer bij Anouk op dr blog, en bij mij staan de foto's er al op!
Heel veel lieve groetjes aan iedereen thuis! Over een week zien we jullie allemaal weer! We kunnen niet wachten!!!!
Hele dikke kus xxx
Dagje strand met de kinderen van APDK!
Jambo allemaal!
Ons laatste week bij APDK is aangebroken
Nou dan zal ik beginnen met afgelopen vrijdag... want dat was tot nu toe de rotste dag die we hier hebben meegemaakt. De tranen waren toch echt dicht bij gekomen. Zoals jullie allemaal al wisten, wilden we zaterdag de kinderen van APDK mee naar het strand nemen. Hier hadden we al lang toestemming voor gevraagd, vervoer voor geregeld, kip met frietjes voor besteld... alles helemaal tot in de puntjes dus. We wisten dat 7 kinderen thuis moesten blijven, omdat ze net gegipste benen hadden of om een andere reden echt niet uit bed kunnen. Maar voor deze kinderen hadden we ook speciaal 'thuisblijvers' pakketjes gemaakt met snoep en speelgoed. Alles ging dus helemaal volgens plan. We hadden vorige week al gehoord dat die zaterdag ook bezoekers (donateurs) naar APDK kwamen. Dit gebeurt blijkbaar elke eerste zaterdag van de maand. We waren een beetje boos dat ze dit niet eerder hadden bedacht, maar we hadden met Kate en de directirice Leah alles besproken, en afgesproken dat we vroeg zouden vertrekken naar het strand en op tijd zouden terug zijn. De bezoekers kwamen pas om 4uur dus dit zou allemaal moeten lukken. We gingen er dus van uit dat het allemaal goed zou gaan.
Nou jullie voelen het dus al aankomen.Vrijdag verliep het allemaal wat anders. De directrice was vrijdag ziek, dus de adjunct-directeur had de leiding over het kliniek. En een andere juffrouw (waar we zacht uitgedrukt NIET goed mee kunnen opschieten) was allemaal moeilijk aan het doen omdat die bezoekers kwamen, en ze was bang dat we niet op tijd terug zouden zijn. Dus vrijdag ochtend hadden wij net de kinderen verteld dat we naar het strand gingen. Nou sommigen vielen bijna uit hun rolstoel van blijdschap. En nog geen 5 minuten later had die *** juffrouw ze bij elkaar geroepen (zonder ons hiervan op de hoogte te stellen) om te vertellen dat er minstens 21 kinderen thuis moesten blijven voor de bezoekers. Dus de kinderen natuurlijk weer helemaal teleurgesteld. Nou je kunt je voorstellen hoe boos wij toen waren. Kate kan ook niet goed met die juffrouw opschieten, dus zij verwees ons door naar Leah. Dus we moesten de zieke Leah uit bed halen, om haar om duidelijkheid te vragen. Heel sneu... ze kwam in haar nachtjapon met ons praten. Maar zij heeft ons gerustgesteld...zij is de baas en zij had al lang gezegd dat de kinderen gewoon allemaal mochten gaan, want zij vertouwde ons dat we om 4uur terug zouden zijn. Nou wij dus terug naar de kinderen, en verteld dat we toch echt wel gingen. Sommigen wisten niet zo goed meer wat ze moesten geloven, maar we dachten, dat zien ze morgen dan wel!
Wij weer helemaal happy met die kinderen naar het speeltuin (zoals elke vrijdag). Toen ik naar binnen ging om een paar van de kinderen binnen op te halen met de rolstoel... stond de juffrouw een lijst op te hangen .. met de namen van de 21 kinderen die thuis moesten blijven! En daaronder stond dat de lijst was goedgekeurd door de directrice! Nou toen kon ik echt janken. Vrijdag middag om 4 uur en nog steeds geen duidelijkheid of we nou wel of niet alle kinderen mee konden nemen zaterdag. Toen ben ik dus met de adjunct-directeur gaan praten. Ik begon heel rustig uit te leggen dat er een miscommunicatie was geweest, en dat we de toestemming van Leah hadden. Nou ik zal zijn precieze woorden niet herhalen, maar toen heeft hij mij heel nors verteld dat deze bezoekers veel geld komen doneren voor een langere periode, en wij doneren 'slechts' 1 dag. De bezoekers waren daarom veel belangrijker dan wij, waardoor de kinderen toch echt thuis moesten blijven. Nou daar zakte mijn broek echt van af! Ons werd zelfs verweten dat we niet goed zouden hebben gecommuniceerd! Echt zo oneerlijk. Het was echt een politiek spelletje geworden, en die juffrouw en adjunct-directeur dachten helemaal niet meer aan de kinderen. Wij waren echt goed boos!
Uiteindelijk (om een nog langer verhaal kort te maken) hebben we gezegd dat we desnoods zelf de kinderen ontvoeren, maar dat we ze kost wat kost meenemen naar het strand, nu dat we het hadden beloofd. Vrijdag nacht bijna geen oog dicht gedaan. En zaterdag ochtend toen we bij APDK aankwamen, waren wonder boven wonder alle kinderen aangekleed met hun weekend kleren en hele dikke big smiles... helemaal klaar om te gaan. Pffffff wat een opluchting. Uiteindelijk heeft Leah haar excuses ook aangeboden voor het gedrag van haar personeel en voor alle misverstanden. Maar voor ons was het al lang goed. We hadden alle kinderen, op 5 na (2 extra dus nog mee zelfs!) meegenomen naar het strand en het was echt een TOP dag! In de bus kregen ze snoep, en waren ze liedjes aan het zingen. Ze vonden het allemaal zooo spannend. Sommige kinderen zijn 6 maanden niet weg uit APDK geweest. Geweldig om te zien dus! Nou en eenmaal aangekomen, hadden we een prachtig strand helemaal voor onszelf. De andere keren zijn de kinderen naar de lokale strand geweest, maar daar is het dus altijd poepie druk. Wij hadden het dus voor elkaar gekregen dat we ietsje verder weg mochten, waar het super rustig was. Echt geweldig! Al die blije koppies in het water aan het spetteren met strandballen....echt een super dag! Het enige beetje jammere was dat het na een tijdje begon te regenen, maar dat mocht de pret niet drukken. Alle kinderen weer de bus in, en het was toch etenstijd. Allemaal kip met frietjes en cola....voor hun echt een traktatie. Ze hebben dus heerlijk gesmuld! En daarna weer het zand op, lekkere bananen ook nog meegenomen... ze hadden het allemaal echt goed naar hun zin. En op de terugweg sliepen ze als roosjes, haha helemaal kapot natuurlijk. EN we waren precies om 4 uur terug! Goed voor elkaar dus! Het was echt een super dag, en wij willen ook namens de kinderen iedereen bedanken die ons thuis heeft gesponserd, en deze dag dus mogelijk heeft gemaakt. De kinderen en wij vonden het echt geweldig! Asante sana!
Nou ik moet echt opschieten, haha we moeten zo gaan eten bij vrienden van Peter en Nancy..druk druk.
Zondag waren we dus naar Wassini Eiland geweest. Daar hebben we dolfijnen gezien op een boot. Echt super mooi, alleen een beetje jammer dat we alle 4 zeeziek werden haha! Eerst Anouk niet, en ons allemaal uitlachen. We moesten aan een citroenschil snuiven van de kapitein, dat zou moeten helpen. Nou niet dus. En Anouk maar lachen! En drie keer raden wie op de terugweg over de rand hing...yep Anouk werd zelf ook ziek haha, lekker voor dr ;)
Maar we hebben dus flink veel dolfijnen gezien, en daarna vaarden we naar een natuurpark midden op zee....heel ondiep water, allemaal koraal, en daar hebben we gesnorkeld. Echt prachtig! Anouk was heel stoer en heeft natuurlijk heel lang gesnorkeld (en haar rug verbrand!) en Robyn was ook heel stoer en heeft dus op open zee gesnorkeld. Ok ik vond het wel heel erg eng, maar ik ben wel blij dat ik het gedaan heb want het was echt prachtig. We hebben foto's gemaakt met de onderwatercamera, dus hopelijk kunnen we die zien als we terug zijn!
Nou ik moet echt een eind aan mijn verhaal gaan breien. Deze week laaste daagjes bij APDK (snik). Vrijdag geven we een afscheidsfeest met slingers, ballonnen, muziek en taart. Wordt vast harstikke leuk. En zondag afscheidsdagje dierentuin met Peter, Nancy en Joshua. Allemaal drukke dagen, dus we hopen maar nog een keer op internet te kunnen voor dat we op safari gaan!
Bedankt voor alle lieve mailtjes en reacties, sorry dat ik geen tijd heb om te reageren op iedereen maar ik vind het echt geweldig en ik mis jullie allemaal!
En de afgelopen twee dagen in de rimboe waren ook echt heel gaaf, maar voor die verhalen moet je bij Anouk zijn!
Hele dikke knuffel xxxxxx Robyn
Alweer op de helft!
Heey hey!
Pfff wat gaat de tijd hier toch snel zeg....vandaag zitten we alweer op de helft van onze reis hier in Afrika. Niet normaal hoeveel we al gedaan en gezien hebben in 2,5 weken! Natuurlijk kan ik niet wachten om iedereen thuis weer te zien en te knuffelen, maar het idee dat ik hier over 2,5 week weer weg moet is ook niet leuk! We hebben het hier echt naar ons zin, vooral op het project begint ons band met de kinderen steeds hechter te worden. Ik moet er niet aan denken dat volgend week vrijdag alweer ons afscheidsfeestje is bij APDK. Want de laatste week gaan we op safari en dan zijn we natuurlijk niet meer op het project. Maargoed ik zal jullie maar vertellen wat we sinds het weekend allemaal hebben gedaan! Anouk zet de foto's er weer op, dus kijk weer allemaal op anoukmertens.reismee.nl voor de foto's!
Zaterdag zijn we dus naar Fort Jesus geweest, zoals we 's ochtends al vertelden. Dit is het oudste deel van Mombasa, en is eigenlijk gewoon een soort kasteel maar dan in de vorm van Jezus (als je van bovenaf echt heel scheel kijkt hihi). We kregen van een geschiedenis student een rondleiding en het was op zich wel heel interessant, heel eventjes, maar musea zijn nou niet echt onze lievlingsdingen haha. Nee het was allemaal echt heel mooi, en een prachtig uitzicht dus we hebben veel foto's geklikt. En daarna heeft ons gids rondgeleid door Old Town (de rest van het oude gedeelte van de stad) en hier heeft hij weer vanalles verteld over vroeger, maar wij waren eigenlijk meer geintereseerd in de souvenir winkeltjes hihi! Na twee uur met de gids gelopen te hebben vonden we het eigenlijk wel goed geweest, dus hebben we hem betaald wat we in het begin afgesproken hadden (omgerekend ongeveer 4 euro). Niet echt een leuke uurloon dachten we, maar Peter had ons verteld dat dit een normale prijs was. Hij had ons verteld dat we echt VOOR de rondleiding een prijs moesten afspreken, dus dat hadden wij ook braaf gedaan. Ons gids dacht daar helaas aan het eind iets anders over. Volgens hem was die 4 euro alleen voor de rondleiding van Fort Jesus, en kwam voor Old Town ook nog 5 euro bij. Haha grapjas...hij heeft helemaal niet aangekondigd dat we aan een 'nieuwe' rondleiding begonnen. Uiteindelijk hebben we hem snel maar 6 euro gegeven en zijn er van door gegaan...weer een lesje geleerd. NOOIT keniaanse mannen vertrouwen als het op geld aankomt. We worden hier als blanken aan een stuk door afgezet (of in ieder geval poging tot). Gelukkig hebben we goede vrienden gevonden in Peter, Nancy en Kate, en kunnen we voortaan ook voor onszelf opkomen als ze ons niet genoeg wisselgeld geven in de matatu hihi ;)
Na ons Fort Jesus ervaring zijn we naar Akamba Handicraft geweest...en dorpje waar een stam van 10.000 mensen wonen, die ALLEMAAL bezig zijn met hout bewerken tot prachtige beelden en kunstwerken. Dit was wel echt super gaaf om te zien. Echt zo knap hoe ze echt alles met hand deden. Hakken, beitelen, schilderen....echt allemaal handwerk. En daar hebben we rondgelopen en een praatje gemaakt met de mensen, echt super aardig allemaal. Ze wilde allemaal met ons op de foto en vroegen waar we vandaan kwamen. En daarna hebben we ook maar 'heel snel eventjes' in de winkel gekeken. Tja ik zal maar zeggen...als we bij moeten betalen voor onze zware koffers zou het ons niet verbazen (A)
Zondag zijn we met Peter en Nancy mee naar hun kerk geweest. De mis begon om 7uur 's ochtends, dus het was een lekker vroege zondag. Maar wel heel leuk om te zien daar in de kerk. Allemaal dansen en zingen en bidden, echt een groot feest. Iedereen was echt super aardig, en ze gaven ons als bezoekers een flesje water, en nodigden ons zelfs uit op een bruiloft over een paar weken! Helaas is het dezelfde dag als we terugvliegen, maar daaruit blijkt wel hoe gastvrij ze hier zijn! Ze kenden ons niet eens en we waren toch zo welkom!
Zondag overdag zijn we dus maar op het strand ons slaap gaan inhalen. Deze keer wel goed ingesmeerd hoor mama! Maar het was niet echt nodig, want na een paar uur liggen begonnen het hier tropisch te regenen. We waren op een prive strand gaan liggen van een hotel, waar wij natuurlijk geen gasten zijn. Maar als blanke kun je gewoon naar binnen wandelen met je bikini. Nou, alle gasten renden dus naar hun kamer toen het begon te regenen, maarja die hadden wij geen. Hihi dus maar even op de wc's geschuild en omgekleed. Beetje komisch dus. Daarna was het wel weer droog en zijn we even naar Pirates geweest, een van de weinige stukjes strand van heel Mombasa waar Kenianen zelf mogen komen...en DRUK dat het was. Net een mierenhoop! Zo ongelooflijk vals dat alle blanke toeristen hier de prachtige stranden in beslag nemen met hotels met prive stranden, en dat er maar een stukje overblijft voor de Kenianen zelf! Een beetje scheef vonden we dat. Maar dat is dus ook het strand waar we zaterdag met de kinderen van APDK naartoe gaan. Hopelijk is het dan niet zo druk, als we daar mt 60 gehandicapte kinderen aankomen. Maar ik ben er bang voor. Wordt dus een heel ervaring!
Zondag avond hebben we 'Nederlands' gekookt weer voor Peter en Nancy. Een soort van spaghetti carbonara (haha niet echt Nederlands) maar het was toch erg lekker en ze vonden het heerlijk met kip en champignons en broccoli, best wel dure ingredienten voor hier, dus het was toch een beetje bijzonder, ook al is het officieel niet echt typisch Hollands hihi! Maar stamppot kennen ze hier al, dat eten ze bij de rijst :s en gehaktballen hadden de vorige vrijwilligers gemaakt. Dus dan maar lekker italiaans!
Maandag zijn we weer naar Blessed Clamp geweest, omdat het daar op maandag medical clinic dag is. Dan wordt bij de kinderen (en ook bij sommige volwassenen) alle wonden verzorgd, vooral op de handen en voeten. Omdat ze daar lepra hebben, en allemaal op blote voeten lopen, hebben ze heel veel last van jiggers. Dat zijn van die kleine beesten die onder het huid kruipen en bloed gaan zuigen. Op maandag en donderdag doen de verpleegsters en vrijwilligers de jiggers eruit snijden met messen. Ook bij de kinderen dus, en dan zonder verdoving. Je kunt je dus wel voorstellen dat er heel wat traantjes vallen. Echt heel zielig allemaal. Niks voor mij dus, vooral met alle bloed en viezigheid die uit de wonden kwamen. Wij hebben ons dus maar vooral met de kinderen in het schooltje vermaakt. We hebben alle kinderen geschminkt, iets wat sommigen volgens mij nog nooit hadden gezien. Ze vonden het echt geweldig, maar snapten het niet zo goed. Ze veegden het elke keer weg, en wilden dan weer opnieuw geschminkt worden. Haha gelukkig vinden wij dat heel leuk om te doen, dus maakt allemaal niet uit. Ze waren alleen wel heel erg aan het wringen allemaal om aan de beurt te komen, want we hadden natuurlijk maar twee kwastjes. Hihi we werden bijna klemgedrukt door blije kinderen - helemaal super!
De andere twee vrijwilligers bij Blessed Camp waren ook van ons leeftijd, hele leuke meiden, Doris en Chantal. Daar gaan we van het weekend ook mee afspreken. Echt zo grappig... Chantal komt uit Eijsden, heel dicht bij Maastricht dus. En toen we eenmaal aan de praat waren, bleek het dat hele goede vrienden van haar pianoleerlingen van mij zijn. Kunnen we thuis weer de groetjes aan ze doen...en elkaar in Kenia ontmoet! Toevallig he!
Dinsdag hebben we ook 'ons' kindjes op APDK geschminkt... ook daar vonden ze het erg leuk! In heel Mombasa was dinsdag de stroom uitgevallen (door het watertekort konden de generators niet gepompt worden ofzoiets) maar gelukkig hadden ze bij APDK nog wel stroom. Toen we gisteravond thuiskwamen, was het wel heel gezellig en knus met allemaal kaarsjes. Maar we hadden een blok kaas bij de supermarkt gekocht (Anouk had ontwenningsverschijnselen haha) en die moest natuurlijk wel in de koelkast! Gelukkig deed de stroom het rond 7uur weer gewoon, anders was haar lekkere kaas gesmolten geweest. Haha alleen een beetje jammer dat Meshack er vandaag van heeft gegeten maarja, dan hadden we het niet in hun koelkast moeten laten staan, zoiets verleideiljks lekker ;)
Gister avond hebben we weer zitten knutselen voor ons kindjes op APDK. We hebben het hele alfabet in blokletters uitgeknipt, en de kinderen deze vandaag laten kleuren. Daar gaan we zometeen een letter slinger van maken om in het klaslokaal op te hangen. We worden zo nog eens goed in al dat geknutsel haha! Vandaag hadden we ook voor het eerst ons handenarbeid klasje gedaan met de oudere kinderen. We hebben ze leren naaien, en zelfs de jongens vonden dit wel erg leuk! Ze wilden allemaal tegelijkertijd aandacht omdat de garen elke keer uit de naalden vielen. Maar het was wel erg leuk om ze zo allemaal bezig te zien!
Nou ik zal mijn verhaal maar eens gaan afsluiten, anders haal ik Anouk nog eens in met mijn lange verhalen, dat is ook niet de bedoeling!
De groetjes aan iedereen thuis en een hele dikke knuffel! Tot de volgende update!
Dikke kus xxxxx
Onze tweede week in Mombasa!
Hallo allemaal!
Hoe is het met iedereen thuis? Leuk om alle reacties te lezen, jullie zijn allemaal erg lief! Hier gaat alles nog steeds super goed, weer een hoop meegemaakt en beleefd natuurlijk. Hopeljik kan ik het allemaal weer een beetje samenvatten (lees die van Anouk voor een uitgebreide versie haha!) De foto's staan er deze keer bij Anouk op, dus kijk allemaal ook even op anoukmertens.reismee.nl
Onze tweede week in Kenia is ook heel erg leuk geweest. Gelukkig iets rustiger en minder hectisch dan de eerste, maar echt relaxen komt er hier niet van haha! In ieder geval door de weeks niet. Vandaag gaan we wel een lekker rustig dagje houden. We hebben een beetje uitgeslapen (tot kwart voor 8, dat is echt uitslapen hier!) en ik heb zelfs gebakken eieren geprobeerd te maken haha! Vanmiddag gaan we lekker de toerist uithangen in de stad. We gaan eerst naar Fort Jesus, een hele oude deel van Mombasa. Daarna willen we naar een houtsnijwerk fabriek workshop museum achtig iets haha! Daar maken ze allemaal leuke houten dingetjes... en daar kunnen we kijken hoe ze dat doen (en ze zelfs kopen uh oh!)
Morgen willen we naar Wassini Island - daar ga je met de boot naartoe en kun je dolfijnen spotten en snorkelen. Dat blijkt een hele gave ervaring te zijn, we hebben nog een paar Nederlanders gesproken die dat hebben gedaan, en dat willen we natuurlijk niet missen. Er is ook een kans dat het volgend week zondag wordt, ligt aan het vervoer want het is best ver. Dus we zijn voorzichtig met plannen maken, hebben we ondertussen wel geleerd... goed he! De mensen hier zijn echt heel vriendelijk, maar plannen is niet echt een capaciteit die ze kennen. In de matatu hadden we gisteren trouwens ook een mooie actie haha, we hadden het met een andere vrijwilliger erover dat we een neger aan de haak moeten slaan voor Anouk, en toen zeiden we allebei in koor, echt heel hard 'once you go black, you never go back'. Nouja dat verstonden ze dus gewoon natuurlijk, oepsie! Daarna hadden we veel bekijks (A)
De afgelopen week hebben we in APDK ook heel veel leuke dingen met de kinderen gedaan. We hebben een bingo spel gemaakt met plaatjes en woordjes in het engels, dat vonden de kinderen echt super. Ze kenden al het principe van echte bingo van de andere vrijwilligers voor ons, en de variatie met tekeningen viel ook goed in de smaak. Dat moeten we dus volgend week ook nog een paar keer doen! We hebben ook de kamers versierd met vlaggetjes. We hebben elk kind zijn eigen vlag laten maken en deze vervolgens in een slinger opgehangen, zag er heel leuk uit! Gisteren zijn we naar de stad gegaan met Kate om nog wat spulletjes voor de kinderen te halen. We willen 2x per week met de ouderen een handicraft klas houden (ook als wij straks weg zijn moet die doorgaan), dus we hebben stof gehaald, naalden, verschillende kleuren draad en dergelijke gekocht zodat ze kunnen leren naaien en punniken. Het geld dat we in Nederland van al die lieve mensen hebben meegekregen komt dus heel goed van pas! We gaan ook volgend week een cd speler halen, zodat we kunnen beginnen met de muzieklessen. Helaas hebben we nog nergens xylofonen kunnen vinden, we hebben echt overal gezocht! Maar we blijven zoeken, want ik zou het de kinderen echt dolgraag willen aanleren.
Volgend week zaterdag gaan we met de kinderen die dat mogen naar het strand, dat zullen ze echt geweldig vinden! Dan krijgen ze limonade en kip met frietjes, snoepjes...we gaan ze lekker verwennen! We gaan ook nieuwe badpakken voor ze kopen van te voren, dus we krijgen het nog druk! Met de kinderen die niet naar het strand mogen gaan we volgend week uiteten. Dit zijn de wat oudere kinderen met pinnen in hun benen bijvoorbeeld, daar gaan we mee naar een leuk restaurantje aan een meer. Het blijkt daar heel leuk te zijn, en hopelijk krijgen we toestemming van de therapeuten om alle andere kinderen mee te nemen, zodat we iedereen een keer kunnen trakteren!
Over twee weken gaan we mee met de mobile clinic van APDK mee. Dit is een ambulance die het rimboe inrijdt om gehandicapte kinderen op te zoeken die daar nog tussen de stammen leven. Soms nemen ze die mee, of ze bestellen speciaal voorzieningen voor ze. Daphne, een ander vrijwilliger hier, heeft dit al gedaan en zei dat het echt een geweldige ervaring is, dus dat moeten we zeker doen! We gaan dan twee dagen mee (een nachtje slapen in de rimboe dus ook!) en we rijden dan ook door Tsavo National Park, dus het is meteen een soort extra safari. Het lijkt ons wel heftig om daar de gehandicapte kinderen tussen de armoede te zien, vooral nu met al die droogte, maar ook wel een mooi ervaring die we zeker aan ons lijstje willen kunnen toevoegen.
Ik weet niet hoeveel aandacht daar in Nederland momenteel aan wordt besteed, maar hier is het wel heel erg met de droogte en de honger op het moment. Op het journaal hebben ze het over niks anders. Gelukkig zitten wij aan de kust, dus valt het bij ons mee. Er is niet altijd lopend water, maar wel altijd water aanwezig in jerry cans, dus we mogen echt niet klagen. Land inwaarts gaat het er wel echt hard aan toe. We zien beelden op tv van dieren carassen, kindjes met opgezwollen buikjes en vluchtende mensen. Echt heel zielig allemaal. Van de ene kant natuurljik blij dat we dan hier zitten, maar ook weleen schuldgevoel dat wij dan weer net goed zitten, enhier wel gewoon water opmaken aankleren wassen enzo!
Dat was trouwens ook een heel nieuw ervaring, zelf met de hand onze kleren wassen met koud water. Haha alles is helemaal uitgerekt, en ik had gewoon de blaren op mijn handen staanvan het uitwringen.Ik ben ineen keer ZO dankbaarvoor degeweldige uitvinding 'wasmachine' haha, wel echt zielig datzij het altijdzo moeten doen. Wij kunnen straks thuis alles weer in de was gooien, zij niet. Ook een beetje dubbel dus.
Ook een vaatwas isiets wat ze natuurlijk niet hebben hier. Donderdag hebben we gekookt voor 17 mensen! Je kunt je dus ook voorstellen hoe lang we hebben staan afwassen haha! Er kwamen 7 Nederlanders op bezoek (andere vrijwilligers) en nog watAfrikaanse vrienden van Peter en Nancy. Het was echt heel gezellig. We hebben het voorgerecht gemaakt (lekkere salade met mozarella en spekjes)- dit vonden ze allemaal erg lekker!Het hoofdgerecht was echt typisch afrikaans, groenebananen met aardappels en rijst, ennatuurlijk chapati! Die hebben ze zelf in de keuken gemaakt - eensoortdeegpannekoeken - erg lekker! Toetje was ook geslaagd -fruit met yoghurt en honing. We hebben ons voorhet eerst echt helemaal volgevreten. Heerlijk :)
Verder eten we hier best goed - gewoon drie keer per dag- maar wel echt veel minder dan thuis. Ik kom dusals eenslanke Robyn terug :) Heel veel rijst, niet veel vlees en al helemaal weinig vet, dus de kilootjes vliegen eraf (dat hoop ik tenminste - ik heb hier natuurlijk geen weegschaal hihi)
Gelukkig zijn we allebei nog steeds helemaal fit (even afkloppen!) Nog geen last van diaree of andere vakantiekwalen - behalve vervellende huiddan hihi! Dus we mogen echt van geluk spreken tot nu toe!
Hopelijk gaat thuis ook alles helemaal goed met iedereen, en voelen allebei mijn papa's zich weer een beetje beter! Ik mis jullie allemaal en ik hou jullie weer gauw op de hoogte!
Hele dikke kus Xxxx Robyn xxxx
Onze eerste week in Kenia!
Hallo allemaal!
Daar zijn we dan eindelijk weer! Haha we roepen al 4 dagen dat we vandaag echt op internet gaan om jullie weer op de hoogte te houden, maar elke keer is er iets tussen gekomen. Allemaal leuke dingen hoor, maar we hebben het hier echt ontzettend druk! Elke dag eindigt heel anders dan we hadden verwacht, echt een heel avontuur hier! Maar dat komt ook omdat we echt alles willen doen en zien, en elke kans om iets gaafs te doen dus ook meteen doen! Ik zal proberen een beetje op chronologische volgorde te vertellen wat we de afgelopen week allemaal hebben meegemaakt, maar lees ook allemaal de blog van anouk (anoukmertens.reismee.nl) want ik zal vast en zeker vanalles vergeten. Want we maken elke dag zoveel mee! Ik zal beginnen met te vertellen over ons project APDK, en over de geweldige kinderen daar waar we nu al verliefd op zijn geworden. Zoals jullie al weten zijn het allemaal gehandicapte kinderen die aan het revalidiseren zijn, dus het is best heftig allemaal. Velen zijn incontinent, de geur van opgedroogd urine is iets waar dus al lang aan hebben moeten wennen. De kinderen worden natuurlijk wel verzorgd, maar niet zoals we het woord verzorgen in het Nederlands kennen. Ze krijgen we schone kleren bijvoorbeeld, maar allemaal tegelijkertijd op een bepaalde tijd van de dag. Soms komt het dus voor dat een kind een heel dag in zijn kleren blijft zitten waar die 's ochtends in heeft geplast. Sommige mogen hun bed niet uit en plassen daar dus gewoon in. Veel kindjes hebben veel vliegen op ze zitten, op hun hoofd en op hun ogen zelfs, en hebben dit niet eens in de gaten. Uit de fysiotherapie kamer komt ook heel de dag door gejank van kinderen, wat best moeilijk is om aan te horen. Vooral omdat je ook niks kunt doen. Sommige kinderen kunnen echt niks behalve zeveren, maar sommige zijn ook echt heel erg slim. Het is dus best heftig allemaal, maar nu dat we daar een beetje aan gewend zijn, vinden we het wel echt helemaal super om daar te zijn. Zo hebben we bijvoorbeeld een heel slim meisje, Ruth, heel veel persoonlijke aandacht gegeven en veel rekenles. We hebben haar leren vermenigvuldigen en breuken, en ze is echt heel intelligent. Omdat ze net geopereerd is mag ze niet uit bed, dus ze gaat ook niet naar het schooltje zoals de meeste kinderen. Ze is ook echt heel blij als we met haar komen rekenen dus. En dit vinden wij natuurlijk geweldig om haar aan te leren! Nog een meisje, Lucy, is blind. Als de andere kinderen rekenles krijgen, laten ze die in een hoekje zitten, omdat ze toch de cijfers in haar schrift niet kan zien. Met dobbelstenen en haar vingers heb ik haar nu toch tot 10 leren tellen, en elke dag schiet het een beetje op. Alleen een beetje jammer dat de leraren daar er zelf niet op zijn gekomen. Maar hopelijk nu dat ze zien dat ook zij gewoon kan leren rekenen, ze daar misschien iets mee doen als wij weg zijn.
Verder proberen we elke dag een leuke activiteit met kinderen te doen. Balonnen en stickers hebben we al uitgedeeld, en dit vonden vooral de kleintjes super. Maar we spelen ook spelletjes met de wat ouderen, vandaag hebben we met de meisjes vouwblaadjes gemaakt, net als vroeger! Dadelijk gaan we prijsjes halen waar we morgen bingo mee kunnen spelen. Allemaal leuke dingen dus. De kinderen zijn ook echt al een beetje aan ons gehecht, ze zijn in ieder geval heel vrolijk als we 's ochtends binnenkomen, en een van de oudere jongens blijft Anouk maar smsen, ook 's avonds en in het weekend haha ;) We gaan in onze laatste week ook veel leuke uitjes met ze doen. Met de kinderen die dit kunnen willen we naar het strand, en met de anderen uiteten, ze zijn dol op chicken en chips hebben ze ons al verteld. Ik wil ook heel graag voor de kinderen xylofonen kopen en ze muziekles geven. Veel van de meisjes kunnen best goed zingen, en het zou natuurlijk super zijn als ze ook een beetje muzikale ondersteuning zelf kunnen leren spelen. Of dit gaat lukken moet ik natuurlijk nog kijken, want de instelling hier is heel erg hakuna matata, en het is best moeiljk om iets concreets te regelen. Dat hebben we ook zeker gemerkt de afgelopen paar dagen. Onze plannen zijn elke keer door de war gegooid door iets , waardoor we ook hebben geleerd dat je hier geen plannen moet maken. In ieder geval niet met tijdstippen erbij haha!
Zo zijn we vrijdagavond appeltaart gaan bakken voor Meshack, omdat hij pas geslaagd is. Deze was super goed gelukt, maar hierdoor konden we niet meer op internet. En zaterdag zijn we gaan zwemmen in het hotel waar Nancy werkt. De allerluxste hotel van Mombasa. We voelden ons echt zo ontzettend schuldig dat we daar waren! We konden maar die zielige kinderen bij APDK niet uit ons hoofd krijgen, en daar zaten wij dan met pizza en cocktails en een prive strand! Helaas scheen de zon niet (dachten we) want het was heel de dag bewolkt. Dus we vonden het ook niet nodig om ons in te smeren. Echt heeeeeel stom natuurlijk, waardoor ik al 3 dagen niet kan bukken van de pijn in mijn verbrande bovenbenen haha! Sorry mama, ik weet wat je nu gaat zeggen :( Maargoed flink aftersun smeren, komt goed ;) Bovendien dachten we ook dat we er maar een paar uurtjes zouden liggen, want om 1 uur was Nancy afgewerkt en zouden we naar de stad gaan (ook om te internetten haha)...maar op zijn Afrikaans werd 1 uur natuurlijk 4 uur. En daarna vroeg Nancy of we ergens 'snel' met haar naartoe wilden gaan. Nou prima dachten we... en toen kwam het hoor. We reden echt regelrecht het rimboe in, en we volgden maar braaf haha. Nancy is echt een lieverd, maar ze vindt het wel grappig om ons een beetje voor de gek te houden. Dus ze wilde niet vertellen waar we naartoe gingen, alleen dat ze een meeting had. Nou dit bleek dus een hele gave ervaring te zijn. We kwamen bij een vrouwtje thuis (nouja als je het een huis kon noemen) die voor ons thee had gezet, en daar zat nog een vrouw en een paar kinderen. Dit bleek de praatgroep te zijn die Nancy heeft opgericht speciaal voor vrouwen. Ze komen 1 keer in de maand bijeen om samen over hun problemen te praten en om samen te bidden. We wisten niet wat we meemaakten. Hier bidden ze hardop met veel geschreeuw en gebaren, echt heel grappig maar ook best heftig. Ze was ook voor ons aan het bidden, en wij moesten ook ons hart luchten haha. Echt midden in het cultuur zo... heel mooi om te zien. Daarna hebben we ook nog en onverwachts bezoekje gebracht aan de moeder van Nancy, waar ook veel andere vrijwilligers verblijven. We hebben al best veel van de andere vrijwilligers uit Belgie en Nederland ontmoet, allemaal hele aardige meiden. Daar waren we natuurlijk ook blijven hangen, en uiteindelijk blijven eten. En zo ben je toch om 10uur thuis terwijl je dacht om half 2 thuis te zijn, haha leuk hoe dat hier zo vaak gebeurt!
Gisteren zijn we naar Blessed Camp geweest, een ander project van Doingoood. Dit is een speciaal dorpje opgericht voor mensen met Lepra die uit hun eigen gemeenschap zijn verstoten. Dit was ook heel mooi om te zien, en weer en geweldige initiatief. Hier hebben we heel veel gebeden, met de kinderen geknutseld en gezongen, en zelfs midden in de rimboe op zijn Afrikaans voetbal gespeeld, heel gaaf allemaal! Maar zoals gewoonlijk, ging niet alles volgens plan. Joshua, die dol is op de auto, had de lampen aangedaan, waardoor de accu leeg was gegaan. Oepsie. Midden in de jungle, geen ander auto te bekennen, met een automaat nota bene. Haha niet echt handig dus. Uiteindelijk hebben de mannen de auto geduwd naar de dichtsbijzijnde grote weg, en daar een vrachtwagen aangehouden. Daar hebben ze met twee moersleutels en twee accus de auto weer aan de praat gekregen,gelukkig waren we hier niet bij, was vast levensgevaarlijk!
Uiteindelijk waren we toch heelhuids en heel moe thuisgekomen, maar wel naar weer eens een geweldige dag!
Mijn internet begint een beetje raar te doen, en ik zou ontzettend balen als ik heel dit verhaal kwijt raak, dus ik brei er nu een eind aan!
Ik vind het super dat jullie allemaal zo lief reageren en ik verheug met alweer op jullie nieuwe reacties. De foto's zijn nu aan het uploaden, hopelijk zijn ze gelukt!
Ik mis jullie allemaal, en tot de volgende keer dat we weer een uurtje tijd hebben om te ontsnappen van deze drukke maar echt geweldige leven hier!
Dikke kus Xxx Robyn xxx
Heelhuids aangekomen in Mombasa!
Hallo allemaal!
Daar zijn we dan met ons eerste verhaal vanuit Kenia! Ik typ dit even snel terwijl we op iemand wachten, dus als het een kort verhaal wordt, krijgen jullie de uitgebreide versie vanavond of morgen...en dan hopelijk ook met foto's!
Maar maandag ochtend zijn we dan in Mombasa aangekomen. De vluchten hadden allemaal een beetje vertraging waardoor we een beetje bang werden dat we het overstappen niet haalden, maar uiteindelijk is dat allemaal goed gekomen en waren we om 8uur maandag ochtend in Mombasa. Er was ons in Brussels verteld dat onze tassen rechtsreeks naar Mombasa zouden vliegen, maar omdat ons ook door de organisatie is verteld dat we dit niet moesten vertrouwen, zijn we in Nairobi op de bagageband naar onze tassen gaan zoeken. Mijn grote koffer met hartjes hadden we meteen gevonden...maar helaas was Anouk's tas nergens te bekennen. We hoopten dat hij toch al naar Mombasa werd gestuurd, maar iedereen in Nairobi vertelde ons iets anders en het was heel verwarrend allemaal. Uiteindelijk kwamen we in Mombasa aan zonder Anouk's tas, dus we leven nu al een paar dagen uit mijn koffer en we delen alle kleren en ondergoed enzo haha ;) Maar we gaan zometeen naar de vliegveld en we hopen hem dan daar te vinden! Ze doen hier allemaal over alles heel relaxed...alles is hakuna matata! Dus we proberen ook zo te doen en dan zien we het wel hihi!
De mensen bij wie we blijven (Peter en Nancy) zijn echt super aardig en behulpzaam. Ze hebben een zoontje van 2, Joshua...echt een scheetje! En Peter's kleine broer Mechack van 18 is ook heel vriendelijk en helpt ons met vanalles. Gisteren heeft hij ons een city tour gegeven, en hebben we de stad Mombasa gezien. Dat was een heel ervaring zeg! Met de matatu alleen al...datzijn hier het openbaar vervoer busjes, en die zijn een beetje anders dan het ov in Nederland haha. Krakkemakke busjes die 150km per uur door de stad razen, links of rechts inhalend, maakt ze niet zoveel uit. En je matatu is geen matatu hier als je elkaar kunt horen praten, want de muziek staat ZO hard haha, was dus even wennen! Na ons eerste matatu ervaring zijn we ook met de tuktuk geweest... dat was echt super leuk! Die dingen rijden gewoon nog lijper (als dat al mogelijk is) en de chauffeurs schreeuwen en toeteren naar elkaar om voorrang te krijgen! Zo is de stad ook wel het beste te omschrijven denk ik, vooral heel chaotisch en lawaaierig. Je merkt wel echt dat ze hier veel armoede hebben. De stad is heel vies en het stinkt soms echt enorm, en overal zie je zwervers en oude mannen die hele grote kruiwagens vooruit duwen of vrouwen met 20kilo op hun hoofd. Echt heel heftig om allemaal te zien!
Maandag zijn we ook naar een basisschool hier geweest, El Roi, ook een project van Doingoood. En de kindjes waren echt super super lief, ze waren zo blij om ons te zien! Ze hadden welkomstbordjes voor ons gemaakt en hebben liedjes voor ons gezongen. En toen de juf vertelden dat wij ook geld hebben gegeven voor de uniformpjes die ze aanhadden, wilden ze nog 20 liedjes voor ons zingen! Ze zijn echt zo blij met die uniformen! We hebben heel maandag middag daar met ze gespeeld, en ze mochten daardoor ook extra lang middagpauze houden. Wel een heel primitief schooltje met drie volgepropte klaslokalen, maar toch vond ik het niet echt zielig, want ze waren allemaal zo opgewekt en blij! Zo enthousiast zie je groep 3 niet in Nederland hoor! Dat was dus een hele mooie ervaring!
Vandaag gaan we voor het eerst naar ons eigen project - APDK (nadat we zometeen naar de vliegveld zijn geweest). In APDK zitten kinderen met een geestelijk of lichamelijk handicap, en wij hopen iets voor ze te kunnen betekenen de komende 4 weken. We hebben al stickers en spelletjes in ons tas zitten (die zaten gelukkig in mijn koffer) dus we zullen vanmiddag zien wat we daarmee kunnen. We zijn heel benieuwd en kunnen niet wachten om daar te beginnen. Dus in het volgend verhaal krijgen jullie vanalles daarover te horen! We hebben natuurlijk ook van heel veel lieve mensen thuis geld gekregen, en ik zie nu al dat ze dat geld heel goed kunnen gebruiken. Gisteren had de organisatie ook vanuit Nederland heel veel medische voorzieningen opgestuurd, daar hebben ze hier heel veel aan!
We moeten het verhaal gaan afsluiten omdat we naar het vliegveld moeten, maar we plaatsen zo snel mogelijk weer een verhaal, en hopelijk ook een paar foto's! Allemaal thuis duimen voor ons dat Anouk's tas op het vliegveld is! Want ik wil mijn onderbroeken weer terug hihi ;)
Tot schrijfs allemaal, hele dikke Afrikaanse knuffel XXx Robyn xxX
Morgen is het zover!
Hallo allemaal!
Nog een nachtje slapen en dan is het alweer zover. Wat is dat snel gegaan zeg! Ik ben er bijna helemaal klaar voor. Vandaag nog mijn koffer inpakken, nog een beetje klussen in het huis, en dan morgenochtend alweer richting Brussel voor de lange reis die op ons te wachten staat.
Ik heb er echt enorm veel zin in, en Anouk ook! Gisteravond was nog de verjaardagsfeest van Jan-Willem, en toen heb ik nog een super mooi cadeau gekregen van alle mensen die ik zoveel ga missen. Een prachtig boek met allemaal foto's en verhalen van iedereen van wie ik houd. Echt een super cadeau! Zal ik zeker heel veel aan hebben in Kenia!
Ik hou alle verhalen bij op deze blog en hopelijk kan ik jullie zo allemaal op de hoogte houden van onze avonturen! So watch this space.....
Tot het volgend verhaal in Kenia!
Dikke kus Robyn xx
